SmartCare Blog

In de zorgsector zie ik steeds vaker prachtige kwaliteitszorgsystemen, waar bijna niemand naar kijkt. Ik vind dat zonde. In mijn visie kun je van kwaliteitszorg een onderwerp voor iedere medewerker maken, als je het maar gebruiksvriendelijk maakt en dichter bij de mensen brengt!

Nog even en u krijgt als zorginstelling te maken met veel nieuwe zorginkopers. Zorginkopers voor wie dat vaak nieuw is. Natuurlijk, gemeenten voeren nu ook de Wmo al uit, zij krijgen er straks ‘alleen nog wat taken bij’. Maar dat zijn wel taken waar ze tot op heden nog geen kaas van hebben gegeten. Specialistische taken die meer kennis vragen van de situatie van een cliënt. Om een debacle als bij de aanbesteding van de huishoudelijke hulp te voorkomen, streven gemeenten naar nauwe samenwerking met zorginstellingen. Niet alleen op het gebied van uitvoering, maar ze zullen u ook willen inschakelen als kennispartner.

Verzorgenden en verpleegkundigen klagen al jaren steen en been over de hoge registratiedruk. Niet voor niets heeft Actal de minister opgeroepen iets te doen aan de wet- en regelgeving. Dat is niet vreemd als je bekijkt welke informatie zorginstellingen allemaal moeten vastleggen. Informatie die in de meeste gevallen puur wordt gebruikt voor externe verantwoording, niet voor interne verbetering van de kwaliteit van zorg.

Als ik droom, dan droom ik van ideale langdurige zorg voor mijn hoogbejaarde moeder. Ze lijdt aan allerlei op zich vrij onschuldige kwalen, maar die zorgen al wel jarenlang voor allerlei communicatiestoornissen tussen de verschillende betrokken artsen en verzorgenden. De thuiszorg doet zijn uiterste best en signaleert naar mijn idee de problemen goed, maar de overdracht aan haar huisarts, fysiotherapeut, diëtist, eerstelijns psycholoog op de huisartsenpost, apotheker en nog een heel legertje zorgprofessionals dat zij in de loop der jaren voorbij zag komen, laat nogal eens te wensen over.

De medicatieveiligheid in de langdurige zorg is onvoldoende. Dat constateerde de Inspectie twee jaar geleden al. Er zijn verbeteringen aangebracht, zoals gebruik van het EVS (elektronisch voorschrijfsysteem). Daardoor worden interacties met andere geneesmiddelen en eventuele overgevoeligheid voor een bestanddeel eerder gesignaleerd. Maar is er niet ook een grote rol weggelegd voor de mens?

Meerdere keren inloggen in afzonderlijke applicaties, dezelfde informatie veelvuldig invoeren, tijdrovende overdracht van diensten, onvoldoende informatie over de cliënt, en ga zo maar door. Allemaal zaken die het plezier van medewerkers in de zorg niet ten goede komt. Veel liever zijn ze namelijk bezig met hun cliënten zo goed mogelijk te verzorgen. De hoge registratiedruk, mede veroorzaakt door versnipperde ICT, leidt hierbij af. En dat terwijl door de vergrijzing en toenemende zorgvraag ‘de zorg steeds meer moet strijden voor talent’, zo wordt in veel Raad van Bestuurskamers duidelijk.

Sommige zorginstellingen richten zich meer op verbeteringen die worden meegenomen in de verschillende rankings dan dat hun aandacht uitgaat naar kwaliteitszorg. Deze verslapte aandacht voor cliëntveiligheid is het gevaar dat achter deze rankings in de zorg schuilt, of zal ik zeggen 'schijn'rankings?

‘De care sector kan kosten besparen door de inzet van ICT.’ Dat is iets dat ik vaak hoor, maar eerlijk gezegd: ik geloof er niet in. Als managing consultant Healthcare juich ik ict-ontwikkelingen in de zorg toe, natuurlijk doe ik dat! Maar in mijn visie dragen nieuwe technologieën vooral bij aan een verhoogde kwaliteit in de zorg. En dat is een heel ander, maar zeker niet minder belangrijk aspect voor zorginstellingen om te overleven in deze tijden.

Veel ICT-initiatieven gericht op samenwerking en ketenintegratie halen de eindstreep niet. Dat is toch verwonderlijk als u zich bedenkt hoe de toegevoegde waarde van de zorg kan verbeteren als men in staat is om meer informatie over de cliënt altijd en overal beschikbaar te hebben en deze informatie ingezet zou worden om in een versnippering van het zorgaanbod beter met elkaar samen te werken. Zowel binnen de muren van de eigen organisatie, als daarbuiten met andere ketenpartners zoals huisartsen, apotheken, fysiotherapie en zorginstellingen.