SmartCare Blog

Verzorgenden en verpleegkundigen klagen al jaren steen en been over de hoge registratiedruk. Niet voor niets heeft Actal de minister opgeroepen iets te doen aan de wet- en regelgeving. Dat is niet vreemd als je bekijkt welke informatie zorginstellingen allemaal moeten vastleggen. Informatie die in de meeste gevallen puur wordt gebruikt voor externe verantwoording, niet voor interne verbetering van de kwaliteit van zorg.

Op dit moment zit ik met de collega’s Jos van Anraad en Martin Dat op de HIMSS13. Dat is een jaarlijks terugkerend evenement over Zorg en ICT met de opkomende veranderingen, ontwikkelingen en visies binnen dit domein en hoe zorginstellingen en leveranciers van ZorgICT daarmee omgegaan zijn en om willen gaan. Doordat wij hier nu zitten mis ik mijn dagelijkse portie arbeidsvitaminen in de vorm van de Nederlandse radio. Ik hoor in Nederland in de auto dagelijks: ‘rendementen uit het verleden, bieden geen garantie voor de toekomst.’

Als ik droom, dan droom ik van ideale langdurige zorg voor mijn hoogbejaarde moeder. Ze lijdt aan allerlei op zich vrij onschuldige kwalen, maar die zorgen al wel jarenlang voor allerlei communicatiestoornissen tussen de verschillende betrokken artsen en verzorgenden. De thuiszorg doet zijn uiterste best en signaleert naar mijn idee de problemen goed, maar de overdracht aan haar huisarts, fysiotherapeut, diëtist, eerstelijns psycholoog op de huisartsenpost, apotheker en nog een heel legertje zorgprofessionals dat zij in de loop der jaren voorbij zag komen, laat nogal eens te wensen over.

Gemeenten moeten vanaf 2014 ondersteuning, begeleiding en verzorging aan huis leveren; zorg die nu nog valt onder de AWBZ. ‘Zij kunnen beter inspelen op de zorgbehoefte van cliënten en lokale omstandigheden’, zo is de gedachte. De regie komt dus te liggen bij gemeenten, zij moeten invulling geven aan het motto ‘de cliënt centraal’. Maar wie voorziet hen van informatie over de behoeften die cliënten hebben? Wie adviseert hen welke cliënt welke zorg nodig heeft? Wie kent het sociale netwerk rond de cliënt, dat straks een groot deel van de meer sociale zorgtaken zal moeten overnemen?

De medicatieveiligheid in de langdurige zorg is onvoldoende. Dat constateerde de Inspectie twee jaar geleden al. Er zijn verbeteringen aangebracht, zoals gebruik van het EVS (elektronisch voorschrijfsysteem). Daardoor worden interacties met andere geneesmiddelen en eventuele overgevoeligheid voor een bestanddeel eerder gesignaleerd. Maar is er niet ook een grote rol weggelegd voor de mens?

Het belang van preventie wordt door vrijwel iedereen onderstreept. Toch komt preventieve zorg in Nederland nog nauwelijks van de grond. Hierbij kunnen we veel leren van praktijkvoorbeelden in het buitenland. Wie heeft er nu echt belang bij preventieve zorg en wie pakt de handschoen op? Zijn het de zorgverzekeraars, overheid, patiëntenorganisaties of toch de werkgevers?

Mijn schoonouders zijn redelijk op leeftijd. Gezond van geest maar het lichaam kent de nodige mankementen door de ouderdom. Zij wonen op twee uur rijden van ons vandaan. Dus toen we ruim twee jaar geleden een dochtertje kregen besloten we onze omgangsvorm wat te innoveren. Ik installeerde een WLAN, we regelden een nieuwe notebook voor de grootouders en de kersverse opa kocht zelfs een smartphone. Gemiddeld zien zij hun kleindochter één keer per twee maanden. Nu konden ze hun kleindochter ook nog zien via Skype en facetime op opa’s nieuwe gadget. Het tijdsperk van digitalisering is ook voor mijn schoonouders ingeslagen en biedt enorme voordelen!

Het wordt steeds duidelijker dat het concept ‘iedereen heeft recht op dezelfde zorg’ in de toekomst niet gehandhaafd blijft. De Raad van Bestuur moet een visie ontwikkelen waar de organisatie naartoe wil. Vaak kan gebruiksvriendelijke ICT helpen hoe ze daar kunnen komen. Denk aan een centraal informatieplatform voor alle doelgroepen, betere onderlinge communicatie, samenwerking via mobiele toepassingen en de juiste stuurinformatie dankzij ketenintegratie. Maar waar begin je? Een zorgvuldige ICT-strategie is zowel voor de Raad van Bestuur als voor ICT- en informatiemanagers van belang om gestructureerd de juiste stappen te ondernemen op weg naar het gewenste einddoel.

Veel AWBZ-zorg wordt overgeheveld naar de Wmo en Zvw. Dat heeft grote consequenties voor zorginstellingen. Ze zullen zich meer en meer moeten positioneren en keuzes moeten maken aan welk type cliënten ze welke zorg willen leveren. Hoogste tijd voor CRM dus (Customer Relationship Management). Maar hoe belangrijk een CRM-systeem werkelijk is, hangt af van of u ‘Bijenkorf’ zorg verkiest boven Zeeman?

De langdurige zorg (care) beoogt een betere samenwerking. Dat geldt zowel voor de communicatie en samenwerking binnen de muren van een instelling als in de gehele keten. Er zijn al praktijkvoorbeelden waaruit blijkt dat zorginstellingen die ketensamenwerking en ketenintegratie naar een hoger niveau brengen een enorme voorsprong behalen op zorginstellingen die dit nog niet voor elkaar krijgen.