Op dit moment zit ik met de collega’s Jos van Anraad en Martin Dat op de HIMSS13. Dat is een jaarlijks terugkerend evenement over Zorg en ICT met de opkomende veranderingen, ontwikkelingen en visies binnen dit domein en hoe zorginstellingen en leveranciers van ZorgICT daarmee omgegaan zijn en om willen gaan. Doordat wij hier nu zitten mis ik mijn dagelijkse portie arbeidsvitaminen in de vorm van de Nederlandse radio. Ik hoor in Nederland in de auto dagelijks: ‘rendementen uit het verleden, bieden geen garantie voor de toekomst.’
Rendementen vanuit het verleden dé garantie voor de toekomst
We hebben hier verschillende lezingen, volgen presentaties en demonstraties en hebben vele gesprekken over zorginnovaties, integratie, cliënt centraal, kostenbesparingen, kwaliteit van zorg, ketensamenwerking, ICT-oplossingen, en meer. Hier op de HIMSS13 viel mij een gesprek welke ik onlangs met een bestuurder van een middelgrote zorginstelling had te binnen. Hij zei mij op een gegeven moment toen wij spraken over zijn ICT-strategie en zijn wens tot geïntegreerde informatievoorziening: ‘wellicht met uitzondering van beleggingen, is de beste voorspeller van de toekomst je wijze van handelen uit het verleden.’
Op een conferentie als deze proberen we met zijn allen, ZorgICT leveranciers en Zorgaanbieders, kennis met elkaar te delen en te leren van wat we gedaan hebben in het verleden. Iedereen die hier is, komt hier om iets te leren. Een groot en mooi goed, ervaringen van zorginstellingen die e.e.a. Zus hebben ervaren, leveranciers die er Zo mee zijn omgegaan en vice versa. Overheid en regelgevers die willen ‘dit’ gaat veranderen, want dat zou ‘dat’ opleveren met als een van de belangrijke drivers het in de hand houden van de kosten, met behoud en verbetering van kwaliteit. Ook hoor en zie ik hier elke dag de min of meer verscholen vraag ‘begrijpen wij elkaar wel voldoende’, hoor ik de vraag begrijpt de ‘zorg business’ (van administrateur tot dokter) de ‘eigen’ zorg ICT afdelingen wel en vice versa? Kortom de behoefte en de wens om te leren is groot, maar er zijn ook nog vele vragen te beantwoorden.
Uitdagingen binnen het speelveld Zorg en ICT
We zijn met z’n allen bezig om te zoeken naar dé weg in alle uitdagingen waar we als Nederlandse zorg voor staan. Maar zo eenvoudig is dit niet en er komen veel vragen op ons af, zoals:
- Hebben wij als zorginstelling de BIG picture helder en kunnen we dan ook fundamentele keuzes maken en zijn we bereid ons daaraan vast te houden?
- Hoe pak je echt structurele en fundamentele veranderingen binnen de zorg aan, hoe begeleid je dat als leverancier of instelling intern, hoe slaan we nu die brug tussen de administrateur, dokter en ICT-er, de leverancier en klant?
- Waar gaan we als instelling naar toe de komende jaren en welke doelgroepen komen op ons af en moeten we gaan bedienen?
- En hoe, als je het antwoord op deze vragen eenmaal gevonden hebt, maken we binnen dit speelveld als zorginstelling de juiste keuzes?
Er is de bereidheid en de wens te leren van en met elkaar, maar dingen anders doen dan dat je gewend bent om te doen, is best lastig. Mensen zijn in de basis gewoonte dieren, om zaken echt te veranderen betekent ook fundamentele keuzes maken.
Voorspellen van de toekomst met betrouwbare managementrapportages
Een van de middelen die bedrijven en instellingen inzetten om dergelijke vragen beter in kaart te krijgen en trachten te beantwoorden is (geïntegreerde) managementinformatie. Elke instelling en bedrijf heeft vanzelfsprekend wel iets geregeld op het gebied van rapportage en verslaglegging en kijkt derhalve regelmatig terug, met als doel en wens daar iets van te leren. Elke zorginstelling en leverancier wil de zgn ‘lessons learned’ graag horen en gebruiken.
De vraag die bij mij opkomt is halen we als instelling en maatschappij genoeg rendement uit de beschikbare enorme hoeveelheden data die we ter beschikking hebben? Organisaties weten eigenlijk niet wat ze al weten, om beter te leren begrijpen waarom wat nu zo gaat als dat het gaat en waarom het in de toekomst wel of niet beter, anders of hetzelfde gaat. Kunnen we niet meer en beter gebruik maken van die enorme hoeveelheid data die we ter beschikking hebben? We zijn bij beter gebruik in staat om op basis van deze enorme hoeveelheid data en gegevens vanuit het verleden, te voorspellen hoe zaken bij gewijzigd of ongewijzigd beleid zich zullen ontwikkelen. Kunnen we dan ook niet op basis van aannames, scenario’s, modellen, demografische gegevens en dergelijke, betere antwoorden vinden op alle vragen die we met elkaar hebben? Dan durf ik wel te voorspellen dat, als we met elkaar betere antwoorden vinden op hoe de toekomst zich gaat ontwikkelen, we bereid zijn over de grenzen van onze eigen schaduw heen te stappen, we samen betere keuzes kunnen maken en het beleid daarop afstemmen. Op deze manier kunnen we de kosten beter beheersen en de kwaliteit beter op peil houden.
Kortom, als we de juiste middelen durven in te zetten, kunnen de woorden van de betreffende bestuurder, weleens bewaarheid worden: ‘dat de beste voorspeller van de toekomst je verleden is.’ Ik zou dan ook graag zien dat we als zorg Nederland, naast dashboards, rapportage en verantwoording, ons zouden gaan inzetten op het gebied van voorspellende analyses (predictive analytics). Heeft u ook al voorbeelden of aanvullingen hoe dit de zorg in Nederland efficienter en kwalitatiever kan maken? Ik hoor ze graag van u. Voor meer informatie kunt u altijd eens een kijkje nemen op onze website www.imtech-ict.nl/ps of onze BI brochure voor de zorg downloaden.
