SmartCare Blog

Vorige week stond ik op de eerste hulp. Een beetje ongemakkelijk voelde ik mij tussen de verzwikte enkels, gebroken benen en zwangere vrouwen, maar de dokter zei dat ik me direct moest melden in het ziekenhuis, dus doe ik dat. Na half zes kan dat alleen op de eerste hulp in een ziekenhuis. “Waar doet het pijn meneer?”, vroeg de assistente nog voor het duidelijk werd dat ik min-of-meer voor niets naar de eerste hulp was gereden door een spraakverwarring tussen de dokter en de assistente van de chirurg.

Een ziekenhuis in Noord Holland verwacht meer dan 200 medewerkers te moeten ontslaan en sluit gedwongen ontslagen niet uit, een gelijksoortig  bericht stond in de krant over een ziekenhuis in de provincie Utrecht. En de verwachting is dat nog meer ziekenhuizen met dit soort berichten gaan komen. Bezuinigingen in de zorg worden bij meerdere instellingen ingezet en  er wordt gewerkt aan sociale plannen. De productie is namelijk tegengevallen. Plotseling is de groei in behandelingen na tientallen jaren gestagneerd en zelfs gedaald. Door niemand verwacht, eenieder is verrast.

Heel Nederland heeft gekeken hoe onze nieuwbakken koning Willem Alexander het er vanaf bracht tijdens zijn eerste troonrede. Wat de volgende dag nog het meest bleef hangen was de mededeling dat we een participatie maatschappij moeten worden. In de media ging het over de vraag wat dat precies betekent. De een had het over een ander woord voor 'ordinair bezuinigen', de ander sprak over structurele veranderingen in onze samenleving die we al participerend te lijf moeten gaan.

Ik zat afgelopen zomervakantie met mijn dochter op schoot in de wachtruimte van het lokale ziekenhuis. De hele wachtruimte keek en wees naar mijn dochter omdat ze van top tot teen onder de enorme waterpokken zat. Een verpleegkundige zag het en ondernam meteen actie door ons even apart te zetten in een lege wachtruimte. Toen ik op het punt stond dit te melden aan mijn vrienden en bekenden op Facebook en Twitter, kwam de kinderarts binnen wandelen. Derhalve gaf ik dit compliment “real life” aan de arts en hoop maar dat deze de boodschap overbrengt.

De punt van de rosbief

Mijn vrouw maakt al jaren met de kerst een rosbief klaar volgens familierecept. Van het grote stuk vlees die van een vierkant in een punt uitloopt wordt eerst de punt af gesneden. De rosbief wordt vervolgens in de oven gegaard en regelmatig overgoten met jus. Dan volgt er een heel proces met wijn, uien, laurier, zout, peper en wat geheime ingrediënten om een saus te bereiden van het bakvocht. Vorig jaar vroeg ik haar waarom zij bij aanvang de punt eraf snijdt. Mijn vrouw antwoordde resoluut dat dit onderdeel is van het recept. Het heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat het vlees dan aan alle kanten even gaar is, zei ze.

Twee weken geleden laaide de discussie op over het verplicht stellen van de inzet van mantelzorgers in de ouderenzorg. Een zorginstelling overlegt sinds enige tijd met de mantelzorgers van een cliënt dat ze minimaal 4 uur per maand meehelpen met taken en legt dit ook vast.

In maart van dit jaar was ik bij de HIMSS in New Orleans. Daar komen ieder jaar de nieuwe initiatieven en ontwikkelingen in de zorgsector voorbij. Ik ga er vooral heen om te zien welke ontwikkelingen succesvol zullen zijn om de duurzame kwaliteit van de zorg te verbeteren. Vermoedelijk zijn dat ook de initiatieven die parallel daaraan voor efficiencyverbetering zorgen.

Dat we allemaal op een andere manier naar zorg kijken is duidelijk. Van een focus op herstellen naar aandacht voor preventie, gezond blijven. Dit is wat ik telkens hoor, wat door vele specialisten wordt gepropageerd  en waar ik inmiddels ook in ben gaan geloven. Laten we niet afwachten, maar ons meest waardevolle bezit, onze gezondheid, koesteren en hiervoor zorgen.

Het in juli door minister Schippers gesloten Zorgakkoord wordt alom gezien als een goede stap in de richting van kostenbeheersing in de zorgsector. Uiteraard zijn er ook kritische geluiden, vooral van mensen die vrezen dat het allemaal minder en soberder wordt. Of dat terecht is, vraag ik me af. Ik reken erop dat met behulp van technologie zoveel mogelijk wordt, en dat menigeen nog wel eens aangenaam verrast zou kunnen worden!

In het afgelopen maand gesloten Zorgakkoord is afgesproken dat er een miljard euro gerealiseerd moet worden aan zorgbezuinigingen. De afspraken die daarin gemaakt zijn, vind ik boterzacht. Bovendien blijft de zorgsector een vreemdsoortige hybride vorm van marktwerking en overheidssturing. De overheid stuurt, maar legt de risico’s neer bij de zorgverzekeraars, die – naar het zich laat aanzien – geen andere besparingsweg vinden dan een maximering van het aantal behandelingen per ziekenhuis. De vraag is of we daar veel mee opschieten?