De punt van de rosbief
Mijn vrouw maakt al jaren met de kerst een rosbief klaar volgens familierecept. Van het grote stuk vlees die van een vierkant in een punt uitloopt wordt eerst de punt af gesneden. De rosbief wordt vervolgens in de oven gegaard en regelmatig overgoten met jus. Dan volgt er een heel proces met wijn, uien, laurier, zout, peper en wat geheime ingrediënten om een saus te bereiden van het bakvocht. Vorig jaar vroeg ik haar waarom zij bij aanvang de punt eraf snijdt. Mijn vrouw antwoordde resoluut dat dit onderdeel is van het recept. Het heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat het vlees dan aan alle kanten even gaar is, zei ze.
Het geheime recept zit al jaren verstopt in een oud kookboek en daar staat inderdaad dat je start met het afsnijden van de langwerpige punt van de rosbief. Ik besloot om het aan tafel ook aan mijn schoonmoeder te vragen. Zij gaf mij hetzelfde antwoord, het is onderdeel van het recept en ik besluit het onderwerp verder te laten rusten.
Afgelopen voorjaar vieren we mijn verjaardag en iedereen is uitgenodigd en zo ook mijn vrouw’s oma, de bedenker van het recept. Ik herinner mij de gesprekken van rond de kerst en vraag ook haar waarom het afsnijden van het puntje onderdeel is van het recept. De 91 jarige kijkt mij nadenkend aan en verklaart dan: ‘Ik had in de jaren vijftig een heel klein oventje Jos en als ik die punt niet afsneed paste de rosbief niet in het bakblik.’
Dit voorbeeld kan je doortrekken op alles wat we doen. In al onze dagelijkse activiteiten loert het gevaar van conditionering en dienen we alert te zijn of we de dingen nog wel doen om de juiste reden. Doen we het puur omdat we het zo gewend zijn? Vinden we het wellicht prettig om er niet te lang over na te hoeven denken?
Eenzaamheid oplossen
In mijn vorige blog stipte ik het thema eenzaamheid voor het eerst aan en vroeg welke ideeën er zijn om iets met het thema te doen. Vijf dagen na het uitkomen van de blog prijkt op de voorkant van het maandblad Zorgvisie: Eenzaamheidsbestrijding levert 2 miljard op. Mensen gaan om allerlei redenen naar de dokter of het ziekenhuis. Eén van die redenen is eenzaamheid en men is nu op het eenvoudige idee gekomen om het maatschappelijk werk vaker te koppelen aan de thuiszorg. Deze zorginnovatie lijkt me logisch.
Vanuit een grote zorggroep uit het noorden van het land kwam de reactie dat zij ouderen helpen om elkaar te ontmoeten op Facebook. Fantastisch! Het heet niet voor niks sociale media. Hoeveel mensen van boven de zestig heb jij in je vriendenlijst staan? Als we daar nu eens onze oma’s en opa’s wat over bijbrengen en dan af en toe een ‘like’ sturen op hun laatst geplaatste foto. Hoe snel hebben we dan niet het sociale isolement aan banden gelegd?
Vroeger was het niet mogelijk om snelle communicatie tot stand te brengen en vormde het langs gaan bij oma of opa vaak een barrière. Met de hedendaagse technische ontwikkelingen kunnen we deze uitdagingen makkelijk aan. De volgende generatie zal het vanzelfsprekend vinden om met elk apparaat te kunnen communiceren. Een stuk voortschrijdend inzicht. Net als de grootte van onze oven.
Meer weten?
Technische ontwikkelingen en sociale media vergroten de mogelijkheden om aandacht te geven aan patiënten. Aandacht is goed voor het herstel en de genezingsrelatie tussen verzorgde en verzorgende. Het geheime recept voor rosbief van mijn vrouw krijgt u niet, maar ik zou U graag meer vertellen over het oplossen van eenzaamheid in de zorg en in hoeverre ict ontwikkelingen hierin bijdragen. Stuur een email naar Jos.vanAnraad@imtech.nl.
Deze blog is geschreven door Jos van Anraad.
